W języku polskim pisownia nazw oznacza zmianę formy nazwy własnej lub pospolitej zgodnie z jej przypadkiem. Polski jest językiem fleksyjnym, co oznacza, że słowa zmieniają swoją formę zgodnie z zasadami gramatycznymi.
Nazwy własne (np. Jan, Ewa, Nowak) są odmieniane zgodnie z wzorcami rzeczowników, ale istnieją wyjątki, zwłaszcza w przypadku nazw obcych.
Podczas odmieniania nazwisk należy zwrócić uwagę na:
Rodzaj i wzór, według którego nazwa jest odmieniana.
Nazwy obce, które mogą mieć nieregularną formę fleksyjną.
Transliteracja imion żeńskich, gdzie niektóre imiona mogą pozostać niesklasyfikowane (np. Taylor Swift).
Prawidłowa fleksja ma kluczowe znaczenie dla naturalnej ekspresji językowej i poprawności gramatycznej w mowie pisanej i mówionej.